Rzeczy ważne i...

... nieważne. Dzisiaj chcę w skrócie opisać swoją osobę. I może troszkę to co mnie na co dzień otacza. A więc.
Jestem mamą dziecka: sztuk jedno. Małego 7 letniego trolla, potworka, bąbla itp. Mam czasem wrażenie, że jest bardziej rozgarnięta ode mnie. Teraz już wiecie, że to dziewczynka.
- Mamo zobacz co narysowałam! - Podbiega do mnie w kolejnym rysunkiem.
- O! Narysowałaś ziemniaka? Ładny! - Ochów i achów nie było końca, gdy spostrzegłam na małej buzi wyraz oburzenia. Coś było nie tak, czułam w kościach, że najgorsze nadchodzi, niczym gniew oceanu.
- Mamo to jest kamień nie ziemniak! - Wyrwała mi kartkę z rąk ciskając gromy.
- Aaa no nie domyśliłam się, wybacz. - Pogłaskałam dziecko po główce. - Bardzo ładny kamień, naprawdę. - Mała wzięła głęboki wdech i spojrzała mnie mnie z politowaniem.
- Mamo ja wiem, że jesteś dorosła, ale jednego nie rozumiem.
- To znaczy?
- Jak można nie odróżnić kamienia od ziemniaka? - Spojrzała na mnie, a mi ręce i cycki opadły. No tak. Przecież to nie możliwe, nie zrozumiałe. Czasami jestem naprawdę zacofana.

Lub.

- Spakowałaś buty na wu - ef? - Zapytałam, gdy w pośpiechu zbierałyśmy się do wyjścia.
- Tak Bziełam.
- Co zrobiłaś? - Zatrzymałam się, byłam pewna, że tylko się przesłyszałam.
- Nooo bziełam?
- Wzięłam. Mówi się wzięłam!
- No wiem wiem. WZIĘŁAM buty.
- No. Teraz lepiej. Idziemy!
- Koszulkę też bzięłam mamo....

Tylko ja tak mam? Błagam powiedzcie, że nie.

Miałam napisać, o sobie, a wyszło jak wyszło.